Bugün çok hüzünlendim, ara ara ağladım, sen yoksun o nedenlemi diye düşündüm, sonra yaşadığım ülkeme, dünyaya şöyle bir göz attım, paylaşımın, vicdanın yerini bencillik almış, adalet kavramı gücü elinde bulunduranın şekil verdiği bir düzene dönüşmüş, özellikle ülkemde akıl, bilim ve eğitim cehalete teslim olmuş,yolsuzluk, maddi menfaat elde etmek amaçlı Yaratanla kandıran insan kitleleri her yeri kaplamış, birbirine boş boş, cehaletle, cahillikle bir bütün gün çemkirmeyi her şeyi herkesten çok bilen, her konuda bilgi sahibi olmadan fikir sahibi rahatlıkla olunabileceğini her dakika topluma aktaran, görsel iletişim noktaları ve insanlarımızın artarak günden güne çoğaldığını kendini egemen haline getiren ve getirmek için toplumu sürekli yozlaştırma çabası içinde olan erklerin zavallı varlığını gördüm. Aslında seni düşünürken biz ne zaman bu hale geldik, senin yolunu ne zaman bu kadar terk edebildik, ettirilebildik onları hissettim, hüzünlendim, ağladım ve ancak bu saat de hala yapılabilecek şeyler, yürünebilecek senin yolların olduğunu sana kavuşana kadar sürem varsa, sürelerimiz varsa tekrar hissettim, yolun yolumdur, elimden ne gelirse yürüyeceğim ve ömrüm oldukça her 10 Kasımda hüzünlerimi ne kadar azaltabildiğimin hesabını sana vereceğim,sözüm olsun Atam, ATATÜRK‘üm,saygı ve minnetle….S.K.